Άρθρο της MARGARIDA AZEVEDO

Νέες δραστικές ουσίες υπό τη μορφή χαπιών για την διαχείρηση και θεραπεία της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης (ΠΑΥ) έχουν ενταχθεί, κατά την τελευταία δεκαετία, στις θεραπευτικές μεθόδους και βρίσκονται υπό διαρκή βελτίωση, όπως είναι οι ανταγωνιστές υποδοχέων ενδοθηλίνης (ERAs), οι αναστολείς PDE-5 και τα ανάλογα προστακυκλίνης. Η από του στόματος θεραπεία της ΠΑΥ αποτελεί μία θετική εξέλιξη για τους ασθενείς, καθώς καθιστά την τήρηση της αγωγής πολύ πιο εύκολη. Ωστόσο, παρά την πρόοδο και τα βελτιωμένα κλινικά αποτελέσματα, η ενδοφλέβια λήψη εκχυλίσματος εποπροστενόλης – η πρώτη εγκεκριμένη θεραπεία για ΠΑΥ – παραμένει η προτιμώμενη μέθοδος θεραπείας για ασθενείς με βαριάς μορφής ΠΑΥ, πιθανόν λόγω των ελλιπών μακροπρόθεσμων στοιχείων για την επιβίωση βαριά ασθενών με ΠΑΥ που λάμβαναν από του στόματος θεραπεία.

Ένα νέο άρθρο με τίτλο “Τα όρια της από του στόματος θεραπείας στην διαχείριση της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης” (“The limits of oral therapy in pulmonary arterial hypertension management”) το οποίο δημοσιεύτηκε στο Therapeutics and Clinical Risk Management αναλύει την χρήση, τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των θεραπευτικών αγωγών αποκλειστικά για ΠΑΥ είτε για μονοθεραπείες είτε για συνδυαστικές θεραπείες, ενώ αναλύει ακόμα τα φαρμακοκινητικά χαρακτηριστικά τους και τα διαθέσιμα κλινικά στοιχεία σχετικά με την επιλογή θεραπείας και την σοβαρότητα της ασθένειας.

Η θεραπεία με εξειδικευμένα για την ΠΑΥ φάρμακα συνήθως ξεκινάει όταν οι ασθενείς παύουν να ανταποκρίνονται στους αναστολείς διαύλων ασβεστίου (CCBs). Κλασικά παραδείγματα τέτοιων σκευασμάτων αποτελούν οι ανταγωνιστές υποδοχέων ενδοθηλίνης – ERAs (Bosentan, Ambrisentan, Macitentan, Sitaxentan), οι αναστολείς PDE-5 (Sildenafil, Tadalafil), οι διεγέρτες της γουανυλικής κυκλάσης – sGC (Riociguat), και τα ανάλογα προστακυκλίνης (Epoprostenol, Treprostinil, Beraprost). Οι πιο πρόσφατες θεραπείες περιλαμβάνουν καινοτόμα σκευάσματα, όπως είναι οι αναστολείς κινασών (TKIs) και τα διεγερτικά του εκλεκτικού υποδοχέα προστακυκλίνης (υποδοχέας IP), τα οποία στοχεύουν σε αγγειοδιασταλτικές οδούς και περιλαμβάνουν διαφορετικές πορείες διοχέτευσης.

Για ασθενείς ΠΑΥ που βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο, δηλαδή ασθενείς στο λειτουργικό στάδιο IV σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), η ενδοφλέβια εποπροστενόλη ήταν η μόνη εγκεκριμένη ουσία σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες του 2013 από το Εθνικό Ινστιτούτο Αριστείας στην Υγεία και την Περίθαλψη. Παρά την αποτελεσματικότητα των ανάλογων προστακυκλίνης (ενδοφλέβια, υποδόρια ή εισπνεόμενα) στην βελτίωση των συμπτωμάτων, στην δυνατότητα άσκησης, και στην κλινική εικόνα των ασθενών, εντούτοις παρουσιάζονται περιορισμοί από τα παρεντερικά ή εισπνεόμενα συστήματα χορήγησης, την ανάγκη εργαστηριακής παρακολούθησης, τα εξαντλητικά προγράμματα χορήγησης των δόσεων, τον πόνο στο σημείο της ένεσης, και τις μολύνσεις από τον ενδοφλέβιο καθετήρα. 

Συγκρίνοντας με την από του στόματος χορήγηση ERAs, αναστολέων PDE-5 και αναλόγων προστακυκλίνης διαπιστώνεται ότι επίσης παρουσιάζεται κλινική βελτίωση στους ασθενείς και είναι χημικά πιο σταθερή (μεγαλύτερος χρόνος υποδιπλασιασμού), ωστόσο έχουν σημαντικές αντενδείξεις, όπως πονοκεφάλους, εξάψεις, ανωμαλίες στα ένζυμα του συκωτιού, δυσπεψία και διάρροια. Εάν η κλινική αντίδραση στην αρχική θεραπεία δεν είναι επιτυχημένη, το επόμενο βήμα περιλαμβάνει συνδυαστική θεραπεία με πολλαπλούς τύπους φαρμάκων εξεδικευμένων για ΠΑΥ, το οποίο αποτελεί μια ελκυστική εναλλακτική για ασθενείς με ΠΑΥ σε προχωρημένο στάδιο και με σκοπό την βελτίωση των μακροπρόθεσμων κλινικών αποτελσμάτων. Αυτή η συνδυαστική θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει φάρμακα με τρείς διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης, στοχεύοντας σε συγκεκριμένες οδούς που εμπλέκονται στην παθογένεια της νόσου: την οδό ενδοθηλίνης, την οδό μονοξειδίου του αζώτου (ΝΟ) και την οδό προστακυκλίνης. Ωστόσο, κάποιοι ασθενείς των σταδίων ΠΟΥ-ΙΙΙ ή IV δεν επωφελούνται από την φαρμακευτική αγωγή, ειδικότερα από την από του στόματος θεραπεία, και πρέπει να εξεταστούν για χειρουργική επέμβαση, όπως κολπική διαφραγματοστομία με μπαλονάκι ή μεταμόσχευση πνευμόνων. 

Στο άρθρο συμπεραίνεται ότι η από του στόματος χορήγηση ERAs, αναστολέων PDE-5, διεγερτών sGC και αναλόγων προστακυκλίνης έχει να επιδείξει κλινικά οφέλη και, συγκεκριμένα, βελτίωση των συμπτωμάτων και της αιμοδυναμικής των ασθενών με ΠΑΥ. Ωστόσο, η από του στόματος χορήγηση της αγωγής έχει κάποια όρια στην αποτελεσματικότητα και στην ασφάλεια, ειδικά για ασθενείς στο στάδιο ΠΟΥ-IV και με οξεία δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια, όπου τα στοιχεία των από του στόματος θεραπειών είναι επίσης περιορισμένα. Οι ερευνητές συμπεραίνουν ότι, “τα προγράμματα φαρμακευτικής χημείας πρέπει να εστιάσουν στην εξακρίβωση καινοτόμων σκευασμάτων για ΠΑΥ με καλύτερη αποτελεσματικότητα στην στοματική λήψη φαρμάκων. Η περαιτέρω έρευνα, πειραματισμοί και κλινική εμπειρία στην από του στόματος θεραπεία για προχωρημένη ΠΑΥ με συνδυαστικές θεραπείες θα επαναπροσδιορίσει την θέση της στην διαχείριση της ΠΑΥ.”

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στα αγγλικά στο Pulmonary Hypertension News

Facebooktwitterredditpinterestlinkedintumblr
Translate »

Subscribe To Our Newsletter

Join our mailing list to receive the latest news and updates from our team.

You have Successfully Subscribed!