Άρθρο της ALISA WOODS, PHD
Πρόσφατες εξελίξεις γύρω από τη θεραπεία της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης μπορεί να έχουν εφαρμογή και στην σαρκοείδωση.
Ένα πρόσφατα δημοσιευμένο άρθρο υποστηρίζει ότι η θεραπεία με προστακυκλίνη, η οποία χρησιμοποιείται στην θεραπευτική αγωγή της πνευμονικής αρτηριακής υπέρτασης (ΠΑΥ), μπορεί να είναι χρήσιμη και στην θεραπεία της σαρκοείδωσης στην πνευμονική υπέρταση (ΣΠΥ).
Η ΠΑΥ σχετίζεται με υψηλά επίπεδα πίεσης του αίματος στους πνεύμονες. Η πάθηση αυτή μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα αρκετών διαφορετικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένης της σαρκοείδωσης, μίας ασθένειας με άγνωστα αίτια, η οποία χαρακτηρίζεται από την διόγκωση των λεμφαδένων. Η ΠΑΥ χειροτερεύει με το πέρασμα του χρόνου και μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο, καθώς η πίεση στις πνευμονικές αρτηρίες δυσκολεύει την λειτουργία της καρδιάς. Παρότι δεν υπάρχει θεραπεία για την ΠΑΥ προς το παρόν, υπάρχουν αρκετές φαρμακευτικές αγωγές οι οποίες ελέγχουν τα συμπτώματα, μία εκ των οποίων είναι η θεραπεία με προστακυκλίνη. Η προστακυκλίνη είναι ένα φυσικώς απαντώμενο μόριο το οποίο προέρχεται από το αραχιδονικό οξύ μέσω του μονοπατιού της κυκλοοξυγενάσης όπως είναι το τελευταίο γνωστό. Πρόκειται για ένα ισχυρό αγγειοδιασταλτικό και ένα από τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα για την ΠΑΥ.
Παραμένει άγνωστο εάν οι μέθοδοι θεράπευσης της ΠΑΥ μπορούν με ασφάλεια να χρησιμοποιηθούν για την θεράπευση συγκεκριμένα της σαρκοείδωσης στην πνευμονική υπέρταση (ΣΠΥ). Οι κλινικοί ιατροί χρειάζονται περισσότερη ενημέρωση σχετικά με την θεραπεία προστακυκλίνης στην ΣΠΥ, όμως υπάρχουν πολύ λίγες διαθέσιμες μελέτες επί του θέματος.
Μια παρουσίαση περιστατικών με τίτλο “Προστακυκλίνη και από του στόματος αγγειοδιασταλτική θεραπεία στη Σαρκοείδωση στην Πνευμονική Υπέρταση: μια αναδρομική σειρά περιστατικών,” δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2015 στο ιατρικό επιστημονικό περιοδικό Chest, προσφέροντας μια καταγραφή κάποιων περιστατικών σχετικά με την θεραπεία της ΣΠΥ.
Η ομάδα ερευνητών της ιατρού Catherine Bonham του Τμήματος Πνευμονικής και Εντατικής Θεραπείας του Πανεπιστημίου του Σικάγο μελέτησε τα ιατρικά διαγράμματα σαράντα-έξι ασθενών με σαρκοείδωση. Οι είκοσι-έξι από αυτούς είχαν ΣΠΥ. Δεκατρείς ασθενείς λάμβαναν προστακυκλίνη είτε ως μονοθεραπεία είτε σε συνδυασμό με από του στόματος αγγειοδιασταλτικά. Μετά το πέρασμα περίπου ενός χρόνου, οι ερευνητές παρατήρησαν βελτιώσεις σε μια σειρά δεικτών στα άτομα που λάμβαναν προστακυκλίνη, όπως στις μετρήσεις καρδιακής παροχής, στις μετρήσεις λειτουργίας των πνευμόνων και στους βιολογικούς δείκτες. Μετά το πέρασμα δύο χρόνων, δεκαπέντε από τους ασθενείς με ΣΠΥ είχαν επιβιώσει, οκτώ εκ των οποίων σε προστακυκλίνη. Μετά από πέντε χρόνια, επτά είχαν επιβιώσει, πέντε εκ των οποίων σε προσταυκλίνη. Η χρήση της προστακυκλίνης δεν συσχετίστηκε ούτε με αύξηση του κινδύνου θανάτου ούτε με αυξήσεις στην ανάγκη οξυγόνου των ασθενών. Το συμπέρασμα που προέκυπτε στην έκθεση της έρευνας ήταν ότι “πολλοί ασθενείς με βαρειά ΣΠΥ παρουσίασαν σημαντική αιμοδυναμική και κλινική βελτίωση κατά την μακροπρόθεσμη IV ή υποδόρια θεραπεία [προστακυκλίνης] και είχαν ποσοστά επιβίωσης παρόμοια με ασθενείς με ελαφριά ΣΠΥ που βρίσκονται σε θεραπεία με από του στόματος αγγειοδιασταλτικά.”
Παρόλο που φαίνεται πως αρκετοί ασθενείς παρουσίασαν βελτίωση, μια μεγαλύτερη έρευνα με στατιστική ανάλυση θα βοηθούσε να επιβεβαιωθεί η βελτίωση που έχει η προστακυκλίνη στα κλινικά αποτελέσματα των ασθενών με ΣΠΥ. Η προστακυκλίνη μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη για την ΣΠΥ και φαίνεται η χρήση της να είναι εξίσου ασφαλής με αυτή στις καθιερωμένες θεραπείες. Εντούτοις, μεγαλύτερες και καλύτερα οργανωμένες μελέτες είναι απαραίτητες για να κατανοηθεί περαιτέρω και να αξιολογηθεί επακριβώς η χρησιμότητα της προστακυκλίνης στην ΣΠΥ.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στα αγγλικά στο Pulmonary Hypertension News
